I
SIAP SELEM
Ada tuturan
satua siap selem ngelah panak pitung ukud, I Doglagan ane paling cenika. Ada
kone Meng Kuuk maumah dadi anatah, masih ngelah panak enu cenik-cenik. Sai-sai
I Kuuk ngae daya apang sida ia ngamah I Siap Selem, sabilang peteng ada nagih
batisne, “Icang tendas Me, icang basangne Me, icang kibulne Me, icang kampidne
Me, icang baongne Me.” Keto pada tetagihan panak-panakne I Kuuk, nagih ngamah I
Siap Selem. Dadi mawanan ningeh I Siap Selem teken bakal kaamah, dadiannya ia
ngalih upaya mangdene nyidayang matilar uli ditu.
Gelising crita panakne ane
nemnem suba pada samah bulu kampidne, sakewala ane paling cenika dogen liglig
reh tan pabulu. Suba kone inganan tengah lemeng, I Siap Selem matuturan teken
panakne, “Nah cai-cai jani ajak makejang makeber abete sakaukud, matinggal uli
dini. Yen enu pade nongos dini sinah amaha teken I Kuuk.”
Ditu lantas ane paling gedene
nyumuin makeber, berber, burbur, suaak. Lantas matakon I Kuuk, “Ih Siap Badeng
apa ento ulung?”
“Inggih, daun
tingkih ipan”.
Buin makeber ane lenan, berber,
burbur, suaak. “Siap Badeng apa ento ulung?” “Daun tiing ipan.”
Makejang panakne suba makeber
sakewala enu I Doglagan dogen. Dening ia tan pakampid dadi keweh pesan memenne,
lantas kapituturin, “Cai dini kutang Meme, tan urungan cai lakar amaha teken I
Kuuk. Nah ene pitutur Meme teken cai, yang di kadine cai bakal tagih amaha
teken I Kuuk, kene abete masaut, “Inggih Jero Wayan ne mangkin kantun ben
tiange belig, yang pungkuran sampun tiang gede makadi tumbuh kampid, irika ja
becik ulam tiange daar jerone, keto abete masaut.”
Suba kone keto I Siap Selem
makeber ninggal I Doglagan. Nu kone I Doglagan dogen pati sulsul kiak-kiak.
Lantas kadingeh teken I Kuuk I Doglagan kiak-kiak padidiana.
”Kenken dadi I Olagan kauk-kauk
padidiana, kija ya memenne? Beh ento jenenga ane ibi sanja orahanga don tiing,
tingkih, timbul, ia jenenga makeber uli dini.”
Lantas
nyagjag panak kuuke makejang nagih ngamah I Doglagan, rencananne nagih pakpaka.
”Ih Jero Wayan mangkin da
tadaha tiang, ben tiange kari belig malih pahit. Pungkuran yan sampun tiang
ageng, tumbuh kampid, rah tiange akeh, ri kala irika rarisang sapakayunan!”
Dadiannya kaidepang teken I
Kuuk, kaingon kamelah-melahang. Critayang suba kone I Doglagan, bulunyane
samah, janggarne janggar pulas, tlatahne lambih, lantas kema kone kuuke
makejang nagih ngamah ia. “Inggih Jero Wayan, mangkin ja nyandang sampun tiang
baksa, nanging wenten pisangken tiang ring jerone, keberang dumun tiang ping
solas mangda sumbrah getih tiange becik ajengang jerone malih akeh keni. Ri
sampune puput ping solas tiang makeber, rarisang sampun baksa titiang!”
Dadi tutut I Kuuk lantas
kakebur-keburang I Doglagan. “Inggih Jero Wayan mangkin malih apisan batekang
pisan ngeberang!” Lantas kasangetang ngeberang kanti tegeh, bur I Doglagan
nambung ngalih meme nyamane di tengah bete. Enggang bungutne I Kuuk, kauk-kauk
ngaukin memenne, “Kenken ja baan Meme, cai, nyai demen ngugu munyinne, jani
awake payu kado, nah endepang deweke!”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar